گویند داود(علیه‌السلام) نوزده پسر داشت که هر یک داعیه ملک داشتند، حق سبحانه نامه اى مهر کرده از آسمان فرستاد که در آن چند مسئله طرح شده بود و فرمود هر یک از اولاد تو این مسائل را پاسخ دهد بعد از تو وارث ملک باشد. داود، فرزندان را جمع کرد و اخیار و اشراف را حاضر گر دانید و مسئله ها را بر فرزندان عرض فرمود تا جواب گویند.اولاد آن حضرت از جواب عاجز آمدند، اما سلیمان همه سوال ها را جواب داد و چون پاسخ های سلیمان موافق کتاب منزل بود، اکابر بنى اسرائیل به فضل و کمال سلیمان معترف شدند و داود ملک را به او تسلیم کرد و دیگر روز وفات نمود و سلیمان بر تخت نشست. بنابر نقلى سلیمان در سن سیزده سالگى به وصیت پدر بجاى او نشست.

در مورد کار و نیاز مالی نبی الله داود(علیه‌السلام)،امام صادق(علیه‌السلام) می فرمایند: خداوند به حضرت داود(علیه‌السلام) وحی کرد: «نِعْمَ الْعَبْدُ اَنْتَ اِلّا اَنّکَ تأکُلُ مِنْ بیتِ المالِ؛ تو نیکو بنده‌ای هستی، جز این که هزینه زندگی خود را از بیت المال تأمین می ‌کنی.»

حضرت داود(علیه‌السلام) چهل روز گریه کرد، و از خداوند خواست که وسیله‌ای برای او فراهم سازد که از بیت المال مصرف نکند، خداوند آهن را بر او نرم کرد، او هر روز با آهن یک زره می‌ ساخت و به هزار درهم می‌ فروخت، بدین ترتیب ۳۶۰ زره ساخت و به ۳۶۰ هزار درهم فروخت، و از بیت المال بی ‌نیاز گر دید.» 

^[۱۹]

حضرت داود که به مسأله جهاد و دفاع، اهمیت بسیار می‌ داد، در این فکر بود که وسیله دفاعی رزمند گان در عین آن که آنها را حفظ می‌ کند، نرم و استفاده از آن آسان باشد. همین مطلب را از خداوند خواست.

خداوند آهن را مانند شمع و موم برای حضرت داود(علیه‌السلام) نرم کرد، و او از این موهبت کمال استفاده را در زره سازی نمود.و از بیت المال بی ‌نیاز گر دید.

خداوند در سوره نساء می فرماید: «انا اوحینا الیک کما اوحینا الى نوح و النبین من بعده و اوحینا الى ابراهیم و اسماعیل... و اتینا داود زبورا»

^[۱۸]

 ما به تو وحى فرستادیم: همان گونه که به نوح و پیامبران بعد از او وحى فرستادیم و (نیز) به ابراهیم و اسماعیل... و به داود زبور دادیم.

در آیه شریفه به دو نکته اشاره نموده است یکى مسئله نزول وحى است و دیگرى مسئله فرستادن کتاب «زبور» بر حضرت داود (علیه‌السلام) است. زبور نام کتابى که بر حضرت داود(علیه‌السلام) نازل شد، که مشتمل بر حمد و ثناى الهى ، نصایح و مناجات و امور اخلاقی است،و خالى از ذکر اوامر و نواهى بود، بلکه شریعت داود(علیه‌السلام) همان شریعت تورات بود. زبور خطى برجسته داشت و مشتمل بر مواعظ بود.

و در حیات القلوب به سند معتبر از امام صادق(علیه‌السلام) مروى است که: زبور در شب هیجدهم ماه مبارک رمضان بر حضرت داود(علیه‌السلام) نازل شد.

مزامیر زبور در کتاب عهدین، مشتمل بر ۱۵۰ فصل است که هر کدام به نام مزمور نامیده شده و سراسر آن به شکل اندرز، دعا و مناجات است.

در قرآن، در آیه ۱۵ تا ۲۰ سوره ص، خداوند داوود(علیه‌السلام) را با ده خصلت ارجمند می‌ ستاید، حتی به پیامبر اسلام(ص) سفارش کرده که در برابر گزند مخالفان و بد خواهان همانند داوود(علیه‌السلام) صبر و مقاومت داشته باشد.

در آیه نخست (آیه ۱۷ ص) چنین آمده: «اِصْبِرْ عَلى ما یَقُولُونَ وَ اذْکُرْ عَبْدَنا داوُدَ ذَا الْأَیْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ.

^[۱۶]

ای پیامبر! در برابر آن چه مخالفان می‌ گویند شکیبا باش و به خاطر بیاور بنده ما داود(علیه‌السلام) را که صاحب قدرت، و بسیار باز گشت کننده به خدا بود.»

این خصال عبارت است از:

۱. صبر و مقاومت.

۲. مقام عبودیّت و بندگی.

۳. قوّت و قدرت معنوی و جسمی.

۴. بازگشت و رجوع مداوم به خدا، و رابطه تنگا تنگ با خدا.

۵. کوه ها در تسخیر او بود ند و با او صبح و شام تسبیح خدا می‌ گفتند.

۶. پرندگان در تسبیح خدا با او هم آواز می‌شدند.

۷. آنها نه تنها در آغاز کار بلکه در همه احوال، با تسبیح او هماهنگ می ‌شدند.

۸. داشتن حکومت استوار و مقتدرانه.

۹. علم و دانش سرشار که مایه برکات است.

۱۰. منطقی گویا، و بیانی لطیف و شیوا. 

در حدیثى در «عیون الاخبار» از امام رضا(علیه‌السلام) چنین آمده است که به هنگام گفتگو با ارباب مذاهب مختلف در مورد عصمت پیامبران به یکى از حاضران (علی بن جهم ) فرمود: شما درباره داود چه مى گوئید؟

او افسانه زن اوریا را این گونه شرح داد : مى گویند داود در محرابش مشغول عبادت بود شیطان به صورت پرنده زیبائى در مقابل او نمایان شد، داود نمازش را شکست و به دنبال پرنده رفت !...

مرغ پرید و داوود آن را دنبال کرد، مرغ بالاى بام رفت، داوود هم به دنبالش به بام رفت، مرغ به داخل خانه اوریا فرزند حیان شد، داوود به دنبالش رفت، و ناگهان زنى زیبا دید که مشغول آب تنى است. داوود عاشق زن شد، و اتفاقا همسر او یعنى اوریا را قبلا به ماءموریت جنگى روانه کرده بود، پس به امیر لشکر خود نوشت که اوریا را پیشا پیش تابوت قرار بده، و او هم چنین کرد، اما به جاى اینکه کشته شود، بر مشرکین غلبه کرد. و داوود از شنیدن قصه ناراحت شد، دوباره به امیر لشکرش نوشت او را همچنان جلو تابوت قرار بده! امیر چنان کرد و اوریا کشته شد، و داوود با همسر وى ازدواج کرد.

راوى مى گوید: حضرت رضا(علیه‌السلام) دست به پیشانى خود زد و فرمود: انا لله و انا الیه راجعون آیا به یکى از انبیاى خدا نسبت مى دهید که نماز را سبک شمرده و آن را شکست، و به دنبال مرغ به خانه مردم در آمده، و به زن مردم نگاه کرده و عاشق شده، و شوهر او را متعمدا کشته است؟

ابن جهم پرسید: یا بن رسول الله پس گناه داود در داستان دو متخاصم چه بود؟

فرمود: واى بر تو خطاى داود از این قرار بود که او در دل خود گمان کرد که خدا هیچ خلقى داناتر از او نیافریده، خداى تعالى (براى تربیت او، و دور نگه داشتن او از عجب) دو فرشته نزد وى فرستاد تا از دیوار محرابش بالا روند، یکى گفت ما دو خصم هستیم، که یکى به دیگرى ستم کرده، تو بین ما به حق داورى کن و از راه حق منحرف مشو، و ما را به راه عدل رهنمون شو. این آقا برادر من نود و نه میش دارد و من یک میش دارم، به من مى گوید این یک میش خودت را در اختیار من بگذار و این سخن را طورى مى گوید که مرا زبون مى کند، داود بدون اینکه از طرف مقابل بپرسد: تو چه مى گویى؟ و یا از مدعى مطالبه شاهد کند در قضاوت عجله کرد و علیه آن طرف و به نفع صاحب یک میش حکم کرد، و گفت: او که از تو مى خواهد یک میشت را هم در اختیارش بگذارى به تو ظلم کرده. خطاى داود در همین بوده که از رسم داورى تجاوز کرده، نه آنکه شما مى گو یید، مگر نشنیده اى که خداى عزوجل مى فرماید: یا داود انا جعلناک خلیفة فى الاءرض فاحکم بین الناس بالحق ...

^[۱۴]

ابن جهم عرضه داشت: یا بن رسول الله پس داستان داود با اوریا چه بوده؟

حضرت رضا(علیه‌السلام) فرمود: در عصر داود حکم چنین بود که اگر زنى شوهرش مى مرد و یا کشته مى شد، دیگر حق نداشت شوهرى دیگر اختیار کند، و اولین کسى که خدا این حکم را برایش بر داشت و به او اجازه داد تا با زن شوهر مرده ازدواج کند، داود (علیه‌السلام) بود که با همسر اوریا بعد از کشته شدن او و گذشتن عده ازدواج کرد، و این بر مردم آن روز گران آمد.ثمره ازدواج داوود با همسر اوریا (سلیمان نبی) بود که خداوند به آنها عنایت فرمود.

ثمره ازدواج داود با همسر اوریا (سلیمان نبی) بود که خداوند به آنها عنایت فرمود.

در امالى صدوق به سندخود از امام صادق(علیه‌السلام) روایت کرده که به علقمه فرمود: انسان نمى تواند رضایت همه مردم را به دست آورد و نیز نمی تواند زبان آنان را کنترل کند همین مردم بودند که به داود(علیه‌السلام) نسبت دادند که: مرغى را دنبال کرد تا جایى که نگاهش به همسر اوریا افتاد و عاشق او شد و براى رسیدن به آن زن، اوریا را به جنگ فرستاد، آن هم در پیشا پیش تابوت قرارش داد تا کشته شود، و او بتواند با همسر وى ازدواج کند.

^[۱۵]